جوان آنلاین: دکتر محمد منان رئیسی در کانال شخصی خود در پیام‌رسان ایتا نوشت: به تفاوت فضای سبز در دو نوع سبک زندگی سنتی و معاصر دقت کرده‌اید؟ در اولی فضای سبز، جزئی از فضای خصوصی خانه بود که به حیاط آن حیات می‌داد و اولاً هزینه نگهداری آن با خود صاحبخانه بود و نه با مدیریت شهری؛ ثانیاً، چون در دل خانه بود عموماً به درختان مثمر اختصاص می‌یافت و به چرخه اقتصاد خانواده و شهر کمک می‌کرد؛ ثالثاً به عنوان فضایی خصوصی، در خدمت فراغت و تفریح خانواده در فضایی مفرح و متناسب با فرهنگ محرمیت و سبک زندگی اسلامی ایرانی بود.
اما با حذف حیاط و تبدیل خانه به لانه در سبک زندگی معاصر و کشاندن فضای سبز از حریم خصوصی خانه‌ها به فضای عمومی پارک‌ها و بوستان‌ها اولاً هزینه مضاعفی را بابت احداث و نگهداری این فضا‌ها به مدیریت شهری تحمیل کرده‌ایم؛ ثانیاً، چون فضای بوستان‌ها عمومی است غالباً فضای سبز موجود در آن‌ها به درختان غیر مثمر اختصاص می‌یابد و به رغم مصرف آب فراوان کمک چندانی به چرخه اقتصاد شهر نمی‌کند؛ ثالثاً در چنین بوستان‌های عمومی امکان تفریح متناسب با حریم خانواده‌های ایرانی و فرهنگ اسلامی ایرانی میسر نیست؛ لذا سؤال اساسی این است که حالا که این نوع انتقال فضای سبز از حیاط‌های خصوصی به بوستان‌های عمومی سبب تحمیل هزینه‌های مضاعف به مدیریت شهری شده و حالا که این نوع انتقال سبزینگی از فضای حریم‌زای خصوصی به فضای حریم‌زدای عمومی نه توجیه اقتصادی دارد و نه توجیه فرهنگی، پس چرا حیات را از حیاط‌های مفرح گرفتیم و خانه را به لانه فروکاهیدیم؟!
